آشنایی با هنر قلاب دوزی پیشینه قلابدوزی در ایران به سال ۵۵۰ پیش از میلاد می‌رسد و باستان‌شناسان در منطقه لولان نمونه‌هایی از قلاب‌دوزی و ملیله‌دوزی یافته‌اند. قلاب دوزی به سه روش اجرا می‌شود: قلاب‌دوزی ساده، قلاب‌دوزی برجسته و قلاب‌دوزی معرق. قلاب‌دوزی معرق زیباتر و پرکارتر است؛ در این روش ماهوت رنگی را در شکل‌های موردنظر بریده و بر زمینه کار، روی گلبرگها و برگ‌ها قرار می‌دهند و دور آن‌ها را با کمک قلاب به پارچه زمینه متصل می‌کنند.   قلاب مورد استفاده برای قلاب‌دوزی فلزی است و نوک آن برخلاف قلاب‌های معمولی انحنا ندارد و تیز است. یک بریدگی مورب نیز در ۵ میلی‌متری نوک قلاب وجود دارد. جَریده ابزار دیگر قلاب‌دوزی است و مانند گیره، یک قسمت از پارچه را در دهانه آن قرار می‌دهند و به کمک زانو آن را به هم فشار می‌دهند تا پارچه خارج شود. سپس سر نخ رنگی را گره می‌زنند و قلاب را از روی پارچه به درون فرو می‌کنند و گره را در شیار مورب قلاب گیر می‌دهند و قلاب را از پارچه بیرون می‌کشند. به این ترتیب از نخ یک نیم‌دایره درست می‌شود. این کار را آنقدر تکرار می‌کنند تا خطوط طرح به شکل زنجیروار دوخته شود. پارچه زمینه برای قلاب دوزی معمولاً ماهوت مرغوب به رنگ‌های سیاه، آبی تیره، زرشکی، قرمز تند و قهوه‌ای است. جنس نخ‌ها نیز ابریشم طبیعی و تابیده در رنگ‌های مختلف است. از کارهای قلابدوزی برای رومیزی، رویه کرسی، جاقرآنی و … استفاده می‌شود. شیوه ی کار قلابدوزان به این صورت است که ابتدا روی یک چهارپایه ی کوتاه، نشسته و یک قسمت از پارچه را در لای دهانه ی جریده قرار داده و به کمک زانوانشان آن را به هم می فشرند تا پارچه خارج نشود آنگاه یک سرنخ را گره زده و در حالیکه قلاب را از روی پارچه به داخل فرو برده اند گره را در شیار قلاب استوار نموده و آنرا از پارچه بیرون می کشند و در شرایطی که نخ خارج شده از پارچه حالت یک نیم دایره را به خود گرفته در فاصله یی معین، مجددا قلاب را به داخل پارچه فرو برده و نخ را بر روی شیار قلاب استوار کرده و قلاب را از پارچه خارج می نمایند. به این ترتیب نیم دایره ی قبلی سفت شده و بر روی کار می نشیند، در حالیکه نیم دایره ی جدیدی که به وجود آمده به صنعتگر امکان میدهد تا مجددا قلاب را به داخل پارچه فرو برد و با تکرار این حالت است که نقشی زنجیره یی بر پارچه می نشیند. از قلاب دوزی در حال حاضر برای تزئین سجاده، جا قرآنی، لبه پرده، رو میزی، رویه کوسن، لبه یقه، دامن پیش سینه ی لباسهای زنانه، رئیه ی دمپایی های زنانه، کلاهک آباژور – سقف آویزهای پارچه یی و … استفاده به عمل می آید. منبع:irandeserts.com بیشتر بخوانید

شستشوی رودوزی های سنتی   دیر زمانی است که انواع دوخت‌های سنتی نظیر تابلوهای ملیله دوزی ، سرمه دوزی و منجوق دوزی ،رومیزی‌های گلابتون یا سوزن دوزی ، جانمازهای ترمه ، جلیقه‌های مخمل و بقچه‌های گلدوزی ، زینت بخش زندگی ما ایرانیان است و در بین خانواده‌های ما از جایگاه ارزشمند برخوردار می‌باشد ، اما خیلی از مردم به ویژه خانم‌های جوان ، یاشیوه نگهداری این نوع صنایع دستی آشنا نیستند . به همین دلیل در این ستون کوشیده ایم به نکاتی در باره طرز شست و شو ، لکه گیری ، اتوکشی این نوع دوخت‌های سنتی بپردازیم .   ● روش نگهداری و شست وشوی کارهای سوزن دوزی   اغلب دیوارکوب‌ها ، پرده‌ها و تابلوهایی که در آنها دوخت‌های سنتی به کار رفته است به مرور ایام گرد و غبار می‌گیرند که این امر از جلوه کار کم می‌کند . در عین حال برخی از انواع این صنایع دستی را نمی‌توان شست و شو کرد پس چاره کار چیست ؟ برای این منظور ابتدا پارچه موردنظر را در هوای آزاد آویزان کرده ، به آرامی‌ضرباتی با چوب به پشت آن بزنید تا گردو غبار موجود از آن کاملاً زدوده شود ، سپس پارچه را بدون آنکه مچاله یا تا کنید در آب ولرم فرو ببرید ،این عمل را تا آنجا ادامه دهید که آب تمیز و صافی از آن خارج شود . بعد آن را درون حوله ای لوله کنید تا آب اضافی اش خوب گرفته شود .اگر لازم باشد از دو یا سه حوله می‌توانید برای این کار استفاده کنید ، سپس پارچه را درمعرض هوای آزاد قرار دهید تا خشک شود . ▪ نحوه شست و شوی پارچه مخمل نیز به همین صورت است ، چه روی پارچه سوزن دوزی باشد چه نباشد . ▪ دقت کنید پارچه‌هایی که روی آنها ملیله دوزی شده ، به هیچ وجه قابل شست و شو نیستند . ▪برای شست و شوی پارچه‌های دست دوزی حتماً باید از ثبات رنگ نخ‌ها و یا خود پارچه اطمینان حاصل کنید .برای این کار یک پارچه نخی سفیدرنگ را مرطوب کرده ، به آرامی‌به پشت پارچه یا دوخت بکشید ، در صورتی که رنگ پارچه و نخ کار ثابت بود اثری روی پارچه سفید نمی‌گذارد ، در غیر این صورت از شستن آن صرف نظر کنید . ▪ برای شست وشوی دست دوزی‌ها هرگز آنها را چنگ نزنید و از مواد پاک کننده مانند آب ژاول ، کلر و دیگر مواد سفیدکننده استفاده نکنید . ▪ تا آنجا که ممکن است از شست وشوی پارچه گرانقیمت دست دوزی شده ترمه یا مخمل خودداری کنید .     بیشتر بخوانید

آشنایی با هنر زری­ بافی   زری بافی از هنرهای ملی ایرانیان است که از زمان هخامنشیان و سپس در زمان ساسانیان بافتن پرده ها و پارچه ­های زری رواج داشته است و برای تزئین کاخهای سلاطین به کار می رفته در حالیکه بنا به اسناد و مدارک به دست آمده حدود ۲۰۰۰ سال قبل محصولات ابریشمی ایرانی در آسیا و اروپا شهرت خاصی داشته است و بهترین پارچه­های زری و مخمل به دست هنرمندان و صنعتگران با ذوق ایرانی بافته می­شده است.   این بافته سنتی نیز مانند بسیاری از پارچه­ های سنتی از دو گروه نخ تارو پود تشکیل شده است. در زری بافی سنتی هم نخ تار وهم نخ پود از جنس ابریشم بوده و وقتیپارچه بافته می­شود از شفافیت و لطافتخاصی برخوردار می­شود.   برای بافت این پارچه از رنگ بندی پیچیده ای استفاده نمی­کنند. برای نختار در نهایت از دو رنگ و برای نخ پوداز شش رنگ استفاده می­شود. از جمله نکات مهم در بافت پارچه زربفت استفاده از نخ­های نازک طلا ونقره است. عامل دیگر پیچیدگی طرح و نقش پارچه است که به کمک همان چند رنگ تولید می­شود.     بیشتر بخوانید: آموزش مکرومه بافی   ساختمان دستگاه زری­بافی بسیار ساده و از آلات چوبی ساخته می­شود. با هر دستگاه به طور معمول دو نفر کار می­کنند یک نفربافنده زری و دیگری شاگرد او که به گوشواره کش ملقب است. کار گوشواره کش بالا و پائین بردن تخته­هائی است که از قبل نقشه­ها روی آن نقشبندی شده است ودر قسمت بالای دستگاه نصب است و به این وسیله نقش­ها به طرف بافنده هدایت می­شود. در اغلب موارد زمینه یا بوم پارچه زری ازنخ ابریشم است و نخ گلابتون جز نخ­های پود می­باشد. منبع:negarkhaneh.ir   بیشتر بخوانید

هنر رشتی دوزی قلاب دوزی هنر دوختن ابریشم است بر پارچه‌ی ماهوت قلاب دوزی رشت که به رشتی دوزی معروف است یکی از هنر‌های اصیل بانوان شهر رشت در حال حاضر میباشد. قلابدوزی یکی از قدیمی‌ترین صنایع دستی شهر رشت است و عبارت است از تزیین پارچه‌های ارزنده‌ی ضخیم از طریق رودوزی. بدین ترتیب که زمینه‌ی پارچه به وسیله‌ی نخ‌های ابریشمین تزیین می‌گردد. به عبارت دیگر به روی پارچه‌های ضخیم، نقش‌های زیبایی با نخ ابریشمین و وسیله ای که قلاب نام دارد دوخته می‌شود. در فرهنگ معین قلاب دوزی عبارت است از دوختن نقش و نگار، از ابریشم یا خامه یا رشته‌های طلا و نقشه به روی پارچه با قلاب. به طور کلی قلاب دوزی هنر دوختن ابریشم است بر پارچه‌ی ماهوت. به قلاب دوزی در اصطلاح فرانسه Broderie«بردوردوزی» هم می‌گویند. نقوشی که در این هنر به کار می‌روند دو نوع هستند: ۱)گلدوزی که از قدیم بوده و به صورت الگویی ثابت مورد استفاده قرار می‌گیرد. ۲)نقوش ابتکاری (ابداعی) به طوری که با نقوش قدیم مطابقت داشته باشد. مثل نقشه، چادری ستونی، هشتی تاجی شب بی حاشیه دارد (در حدود ۳۰ سال پیش، از این طرح استفاده می‌کردند و حاشیه‌ی اطراف آن کار ابتکاری است بدون نقشه روی پارچه قلابدوزی می‌کنند . قلاب دوزی رشت که به رشتی دوزی معروف است به طور کلی نقشه‌های قلاب دوزی را به پنج دسته تقسیم نموده اند: ۱-نقشه‌های اقتباسی: از نقشه‌های قدیم که استاد کارهای قدیمی به حد اعلاء رسانیده بودند. ۲ -نقشه‌های ابتکاری جدید: باید با صنعت قلابدوزی مطابقت داشته باشد. ۳- نقشه آثار قدیمی: برگ،گل و ساقه به رنگ طبعی بروی ماهوت پیاده می‌شد. ۴- نقشه‌ی هندسی:که به شکلهای مختلف میباشد. ۵ -نقشه‌ی سلیقه ای: چنان که از نامش پیداست به سلیقه‌ی افراد بستگی دارد در گیلان ترسیم نقوش قلابدوزی اغلب ذهنی بوده و اکثرا ًاز قدیم نسل به نسل منتقل شده است. نقوشی که بیشتر مورد توجه بوده و بازار بهتری دارد نقش‌های قدیمی کج بوته ای نقشه ترنجی و گرد می‌باشد. سوزن دوزان موضوعات مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگ عامه، دینی و اقتصادی را پس از طراحی و نقش پردازی شروع به قلاب دوزی می‌نمودند. از نمونه‌های بسیار نفیس می‌توان به یک جفت به سه شیوه‌ی رایج اشاره نمود که متعلق به سده‌ی ۱۳ه.ق می‌باشد، که استاد حسین رشتی به دستور مخبر الدوله قلاب دوزی نموده است.این کار حداقل ۴ سال به طول انجامید و در نوع خود بی نظیر است مواد اولیه این صنعت شامل: پارچه‌ی ماهوت یا مخمل و نخ‌های الوان ابریشمین است. الف_ ابزار کار برای قلابدوزی: – جریده یا کارگاه (چوب مخصوص کار قلاب دوزی)شامل دو قطعه چوب تقریبی طول ۱۰۰ سانتی متر و به عرض ۱۰ سانتی متر با ضخامت ۵ سانتی متر که در یک طرف به میخ و به یکدیگر متصل در سوی دیگر به وسیله‌ی مانعی که در فاصله‌ی ۴۰ سانتی متر از انتهای وسیله گذاشته شده از یکدیگر جدا و حالتی گیره مانند دارد تشکیل یافته است . – قلاب نوک تیز و بدون انحنا با یک بریدگی مورب در فاصله ۵ میلی متری نوک قلاب. – چهار پایه‌ی مخصوص معروف به کتل که مخصوص نشیمن قلاب دوز است و از چوب نراد ساخته شده است. – نقشه یا طرح مورد نظر: برای قلابدوزی نیاز به طرح می‌باشد و این طرح‌ها اکثرا نقشه هایی هستند که از گذشته به جای مانده و طی سالیان متمادی از آن استفاده شده است. نقوش مورد استفاده در رشتی دوزی عبارتند از بازوبندی ، بند رومی ، بته جفه ترمه ای ، گل بادامی ، بته جقه ای شاخ گوزنی ، بته جقه قهر و آشتی ، گل و بوته ، گل و مرغ و… قلاب دوزی یکی از صنایع دستی استان رشت می باشد. ب_ شیوه کار قلابدوزان در تهیه یک اثر قلاب دوزی قلاب دوزان طرحی را که قصد دارند روی پارچه ماهوت قلاب دوزی کنند، ابتدا روی کاغذی که ابعاد آن کمی بزرگتر از اندازه پارچه مورد نظرشان است ترسیم کرده و سپس با یک سنجاق تمامی خطوط طرح را روی کاغذ با فواصل نزدیک به هم سوراخ می‌کنند. آنگاه مقداری گچ روی کاغذ ریخته، کاملا آن را روی صفحه کاغذ پخش می‌کنند تا از داخل سوراخهای کاغذ گذشته و بر روی ماهوت بنشیند و بعد از برداشتن کاغذ از روی ماهوت، طرح بر روی ماهوت قلم گیری شده و صنعتگر با کمک قلابی که ساختمان آن تشریح شد، شروع به دوخت می‌کند. رشتی دوزی در حال حاضر برای تزئین سجاده، جا قرآنی، لبه پرده، زیرلیوانی، رویه میز، رویه کوسن، رویه دمپایی زنانه، کفش زنانه، بقچه سوزنی و… مورد استفاده قرار می‌گیرد. شیوه کار قلاب دوزان به این صورت است که روی یک چهار پایه کوتاه نشسته و یک قسمت از پارچه را در لای دهانه جریده قرار داده و به کمک زانوانشان آن را به هم می‌فشارند تا پارچه خارج نشود. آنگاه یک سر نخ را گره زده و در حالی که قلاب را از روی پارچه به داخل آن فرو برده اند، گره را در شیار قلاب استوار ساخته و آن را از پارچه بیرون می‌کشند و در شرایطی که نخ خارج شده از پارچه حالت یک نیم دایره را به خود گرفته، در فاصله ای معین، دوباره قلاب را به داخل پارچه فرو برده و نخ را بر روی شیار قلاب استوار کرده و قلاب را از پارچه خارج می‌کنند. به این ترتیب، نیم دایره قبلی سفت شده و بر روی کار می‌نشیند، در حالی که نیم دایره جدیدی که به وجود آمده به صنعتگر امکان می‌دهد تا دوباره قلاب را به داخل پارچه فرو برده و با تکرار این حالت است که نقشی زنجیره ای روی پارچه به وجود می‌آید. تاریخچه دقیقی از قلاب دوزی در گیلان در دسترس نیست. داده‌های باستان شناسی حاکی از سابقه تاریخی قلاب دوزی در منطقه گیلان است و در کشف‌های باستان شناسی در لولمان گیلان قطعاتی از ملیله دوزی و قلاب دوزی بدست آمده که پژوهشگران آن را متعلق به دوره هخامنشیان می‌دانند. قدیمی‌ترین نمون ه‌های رشتی دوزی جدا از مجموعه‌های خصوصی ، در موزه آستان قدس رضوی و موزه هنرهای تزئینی ایران نگهداری می‌شود. منبع:seeiran.ir   بیشتر بخوانید

نگاهی بر نساجی سنتی استان یزد(۲) ۱۱- قناویز: نوعی پارچه که در سالهای گذشته در یزد بافته می‌شده است قناویز نام دارد که متاسفانه در حال حاضر بافت آن دیگر انجام نمی شود. این پارچه باعرضهای ۸۰*۹۰ سانتی متری بافته‌ می‌شده که برای بافت قناویز باعرض ۷۰ سانتی متر ۳۰ چله و با عرض ۹۰ سانتی متر ۴۲ چله به کار می‌رفته است. و یک بافنده روزانه ۵ تا ۶ قناویز می بافته است. نخ مورد مصرف نیز ابریشم مصنوعی بوده و به عنوان آستر لباس مورد استفاده قرار می‌گرفته است. ۱۲- احرامی بافی : بافت پارچه‌ای به نام «احرامی» با تار و پود پنبه‌ای معمولا در اندازه‌های ۷۰*۱۰۰ سانتی متر و دیگری ۹۰*۱۲۰ سانتی‌متر تهیه می‌شود. با عرض ۷۰ سانتی متر دارای ۲۲ چله و با عرض ۹۰ سانتی متر دارای ۲۸ چله است. یک نفر بافنده می‌تواند روزانه ۴ عدد احرامی به ابعاد ۷۰*۱۰۰ سانتی‌متر ببافد. این نوع پارچه‌ها بیشتر مورد مصرف حجاج قرار می گیرد. ۱۳- ترمه بافی: – ترمه چیست؟ پارچه ترمه به پارچه ظریف و لطیفی اطلاق میشود که از دو سری نخ تار وپود که با دست بافت بافته شده باشد به نحوی که پود در پشت پارچه به صورت آزاد و تراکم پودی آن زیاد باشد .جنس آن از کرک و پشم یا ابریشم با طرحهای اصیل و سنتی ایران است . – تاریخچه ترمه شروع ترمه بافی در ایران به اوایل دوره صفویه می رسد هر چند برخی را عقیده بر آنست که زادگاه اصلی ترمه قلب آسیای مرکزی و ارتفاعات کشمیر است عده ای نیز بر این باورند که ترمه بافی در ابتدا درایران آغاز گردید و سپس به کشمیر راه یافته است .آنچه در خصوص این پارچه بسیار ظریف میتوان گفت این است که ذوق و سلیقه و ابتکار ایرانیان در ظرافت بافت ،جنس و طرحهای خیال انگیز آن در جهان کم نظیر میباشد .این هنر در دوره شاه عباس صفوی به اوج شکوفایی و تکامل خود دست یافت ، که شهره جهان گشت و به یکی از محصولات صادراتی ایران مبدل شد . – مراحل بافت ترمه : الف) مواد اولیه مصرفی : نخستین مرحله بافت ترمه تهیه کردن مواد اولیه آن است .معمولا ترمه از پشم و ابریشم می بافند اما پشم سفید رایج ترین پشمی است که در بافت ترمه مورد استفاده قرار می گیرد زیرا میتوان آنرا با هر رنگی که دلخواه است رنگ آمیزی نمود .پشم ترمه باید مرغوب باشد و الیاف بلندی داشته باشد که گوسفندان ایران و کشمیر دارای پشمهای نرم و محکم خوبی بوده و تا حد زیادی براق و سفید است و بهترین پشم گوسفند در ناحیه پهلوها – شکم – پشت گردن و سر وساق پا قرار دارد و معمولا این پشمها برای بافت ترمه استفاده می گردد .نحوه آماده کردن – ریسیدن و رنگرزی کردن و بافتن پشم در قرن ۱۶ میلادی در ایران پیشرفت زیادی کرد . دوره شاه عباس صفوی را می توان دوران اوج و شکوفایی صنعت ترمه بافی عنوان کرد ، به دلیل اینکه شاه عباس طراحان برجسته ای را از چین وارمنستان به ایران دعوت کرد تا هنر نوین خود را به ایرانیان تعلیم دهند به همین دلیل ترمه های آن زمان زیبایی و برجستگی خاصی پیدا کرد . ب) شستن پشم : پس از تهیه مرغوب ترین پشم ، اولین قدم تمیز کردن پشم از چربی و چرک موجود ومحلول در آن است ، که باید قبل از رنگرزی انجام شود .ایرانیان معمولا قبل از اینکه پشم گوسفندان را قیچی کنند حیوان را ۱۰ دقیقه در آب میشویند سپس برای جدا کردن مواد چربی از پشم آن را دربازها (قلیا)خیس کرده و سپس چندین بار با آب می شستند تا با اینکار ناخالصی ها پاک و پشم براق گردد . ج ) سفید کردن پشم : در ایران از دو روش برای سفید کردن پشم استفاده میشود . روش اول : پشمها را در چمنزار پهن می کردند تا پس از جذب شبنم و تبخیر آن در روز سفیدتر گردد و این عمل را چندین مرحله انجام می دادند . روش دوم: استفاده از مشتقات گوگرد برای سفید کردن پشم . د)ثابت کردن رنگ : بعد از اینکه پشم ها به اندازه کافی سفید شدند ، نوبت رنگ نمودن آنهاست که یکی از مهمترین مراحل تهیه پشم برای بافت ترمه می باشد . چون رنگهایی که مستقیم بکار برده شوند دوام و ثبات ندارند و رنگرزهای ایران برای رفع این مشکل ، از موادی بنام دندانه استفاده می کردند . دندانه ماده شیمیایی معدنی است که توانایی جذب رنگ را در پشم افزایش می دهد .برای اینکه دندانه واکنش مطلوب خود را در رنگرزی کسب کند باید قبلآ خالص گردد . رایج ترین دندانه ها که در ایران بکار می رفتند عبارتند از : زاج سفید ـ قلع ـ روی ـ کلر ـ سرب و سولفاتهای دیگر که مواد معدنی و مازوج و برگ سماق و غیره که مواد گیاهی بودند . ه) رنگرزی به وسیله رنگهای طبیعی و گیاهی : رنگ ترمه های ایرانی معمولا از گیاهان طبیعی تهیه می شود .این رنگ ممکن است از ریشه ، تنه ، برگها ، گل ، میوه و یا پوست گیاهان بدست آید . چون حفظ پارچه های ترمه پشمی بسیار مشکل است و در اثر رطوبت و بید از میان رفته اند و اطلاعات کمی از رنگ آنها باقی مانده است. _ انواع ترمه انواع ترمه های ایرانی و کشمیری بشرح زیر می باشند: ۱- شال چهرقدی : اندازه آن ۵/۱*۵/۱ می باشد و برای روسری یا بقچه بکار می رود که هم لچک ترنجی آن متداول بوده و هم نوع گلدار آن . ۲- شال راه راه : که بر دونوع است : الف) شال راه راه پهن ب) شال راه راه باریک که هرکدام نوع مصرف خودش را متناسب با سلیقه افراد در استفاده از آنها دارد . ۳- شال اتابکی : از نوع کشمیری است و از پشم بسیار لطیف بافته می شود. ۴- شال بندی : نقشه آن شبیه لانه زنبور است و داخل هر خانه یک گل یا یک بته می خورد ۵- شال محرمات : به نوعی شال راه راه گفته می شود که پهنای رههای آن متفاوت است . ۶- شال کشمیری : به انواع شالهای بافت کشمیر گفته می شود که معروفترین آن نقشه بته جقه ،نقشه شاخ گوزنی و نقشه درختی می باشند. ۷- شال زمردی : نوع اعلای شال کشمیری است که زمینه نیلی با نقشه بته جقه و رنگهای بسیار زنده بخصوص رنگ سبز زمردی دارد. ۸- شال کرمان : به تمام شالهای بافت کرمان گفته می شودو انواع گوناگون دارد . ۹- شال امیری : همچنانکه از نامش پیداست از انواع درباری و اعلای شالهای کشمیری است عموما نقش بته جقه و شاخ گوزنی آن دیده شده است . ۱۰- شال یزدی : ترمه های یزدی به ترمه های بافت منطقه یزد گفته می شود که اکثرا یا راه راه هستند و یا گلهای شاه عباسی می خورند که قدیمی و نایاب هستند. – ابزار کار و شیوه بافت ترمه دستگاه بافندگی ترمه ،تقریبا شبیه سایر دستگاههای نساجی سنتی ،چوبی است و در خود مناطق تولید وتوسط صنعتگران محلی ساخته می شود .این نوع دستگاهها چهار وردی است که وردها توسط پدالهایی که در زیر پای بافنـده قرار دارند بــه حرکت در می آیند .پس از تهیه مواد اولیه و تدارک دستگاه بافندگی کار چله کشی به شکلی که در بافت سایر منسوجات دست بافت رایج است انجام و بدنبال آن عمل بافت آغاز می گردد .هر دستگاه ترمه نیاز به یک گوشواره کش دارد که استادکار در پشت دستگاه نشسته و گوشواره کش در بالای آن قرار می گیرد که کار وی انتخاب و تعیین نخهای مخصوص جهت ایجاد نقش بر روی پارچه می باشد و نقوشی که معمولا بر روی ترمه های ایرانی دیده می شود حاصل و نتیجه همکاری گوشواره کش با استاد است .مطالعه و بررسی ترمه های موجود نشان دهنده این واقعیت است که بافت ترمه کار بسیار مشکل و طاقت فرسایی بوده است .بافت ترمه با دستگاههای سنتی نیاز به صرف وقت،دقت و مهارت فراوان بوده و به کمک این دستگاه می توان حدود ۲۰ الی ۲۵ سانتی متر ترمه مرغوب در طول روز ( معادل ۸ ساعت کار مفید ) بافت ولی با استفاده از دستگاه ژاکارد که در حقیقت کار گوشواره کش در دستگاههای ساده بافندگی را انجام می دهد تولید کمی افزایش یافته و به حدود ۱۰۰ سانتی متر در روز رسیده است .یکی از حساس ترین وظایف بافنده انتخاب رنگ و هماهنگی آن می باشد که ترمه باف باید سعی و دقت بسیاری در آن بکار برد و دشواری این مطلب وقتی روشن می شود که توجه کنیم تارهای ترمه باید همگی دارای یک رنگ و از یک جنس باشند و تنها انتخاب رنگ در مورد پودها متفاوت بود ، یعنی زمینه همیشه ثابت و تنها در متن آن می بایست انتخاب رنگها صورت پذیرد . در بافتن ترمه موضوع بسیار حساس دیگر بکار بردن پودها و تارهایی با ضخامت متفاوت و همچنین طریقه بافت یعنی گذاردن این تارهاو پودها در کنار یکدیگر می باشد و چون رنگ تارهاثابت است بنابراین در بیننده تنها ترکیبی از رنگهای تار و پودها به چشم می خورد که خود بیانگر دشواری کار بافنده می باشد .در بافتن شالهای کشمیری معمولا پود را در زیر یک تار و از روی دو تار مجاور رد می کنند و این ترتیب در قسمتهای ساده شال تکرار می شود و در نقشه ها سعی می شود که این ترتیب حفظ گردد ، مگر در جاهائیکه نقشه حکم کند که پود از روی تعداد کمتر یا بیشتری تار رد شود . نوع دیگر بافت وجود دارد که زیاد متداول نبوده و در آن پودهای رنگی (پود نقشه) قسمت اصلی پارچه را تشکیل نمی دهند یعنی اگر پود شکافته شود جای آن خالی نمی ماند و پود دیگری که زمینه را تشکیل می دهد نمایان می گردد . اکثر شالهای کشمیری طوری بافته شده اند که قسمت اضافه هر پود را در رج بعدی بکار برده اند و پشت ترمه نخهای آزاد به چشم نمی خورد ولی در شالهای کرمانی قسمت اضافه پودها در پشت ترمه بلااستفاده و آزاد می ماند ،شالهای خراسان ویزد نیز مثل شال کرمان پشتشان دارای قسمتهای اضافه پودهای رنگی است . – رنگهایی که اطلاعاتی از آنها باقی مانده است : نوع منبع رنگ رنگ رناس نارنجی ـ قرمز برگ حنا قرمز ـ قهوه ای ریشه توت زرد زردچوبه زرد پررنگ برگ توت زرد روشن پوست انار قهوه ای ـ خاکستری پوست بلوط قرمز مایل به قهوه ای برگ سماق قرمز ـ قهوه ای جفت بنفش ـ قرمز زعفران آبی یا آبی تیره پوست گردو قهوه ای ـ خاکستری برگ مو زرد روشن برگ چای زرد ـ قهوه ای کنده درخت بقم بنفش ـ سیاه پوست خشخاش قهوه ای پوست درخت سیب قهوه ای ـ زرد یکی از وظایف مهم و مشکل بافنده ترمه انتخاب رنگ و جور کردن آنها میباشد که این جور کردن یا از طریق رنگهای متجانس و دارای هارمونی انتخاب می شود یا حتی ممکن است از انتخاب رنگ متضاد در یک فرم مشخص نیز نوعی تجانس و زیبایی به چشم بخورد که این مسئله یک راز در هنر ترمه ایران است . – کاربرد ترمه در گذشته و حال: ترمه در زمانهای گذشته مصارف متنوع و گوناگونی داشته است که از جمله:دوختن لباسهای فاخر،اشرافی ، پرده، جانماز، خلعتی و… را می توان نام برد . امروزه نیز از ترمه به عنوان پارچه مبلمان ـ پشتی و رومیزی و … استفاده می شود . مصرف کنندگان ترمه در گذشته بیشتر رجال و اشراف و پادشاهان بوده اند و در زمان حال اغلب اقشار متوسط و بالای جامعه هستند که آن را بعنوان هدیه در عروسی ها و در اعیاد و مراسم رسمی و خانوادگی به یکدیگر تقدیم می کنند . _ وضعیت ترمه در حال و گذشته: صنعت ترمه قبل از ورود پارچه ها و منسوجات بافت کارخانه های ماشینی غرب به ایران از رونق چشمگیری برخوردار بوده است و به دلیل مصارف و کاربرد متنوع آ ن در بین طبقات مرفه به بخشی از نیازهای مصرفی پاسخ داده است به طوریکه تعداد دستگاههای بافندگی در زمان قدیم در یزد حدود ۵۰۰ الی ۷۰۰ دستگاه می رسیده است اما در زمان حال این صنعت دستی تقریباً منسوخ شده است . _ علل نابودی ترمه در ایران: صنعت بافت پارچه در قرن ۱۹ ، یعنی در اواخر حکومت قاجاریه با گسترش مناسبات سرمایه داری که به صورت جبری و اجتناب ناپذیر به فراخنای گیتی هجوم آورده بود و در پی غارت مواد خام و تصاحب بازارها جهت فروش کالا و سود بیشتر ، مواجه بود . ساختار ایران در آن مقطع دچار یک ضعف مضاعف بود : از یک طرف به دلیل ضعف تاریخی و اقتصادی ـ اجتماعی امکان توسعه سرمایه داری و به تبع آن ظهور یک طبقه سرمایه دار قوی با پشتوانه ملی را عاجز بود و از سوی دیگر، وابستگی حکومت به استعمار روس و انگلیس بود که هیچگونه تحرک و پویایی را در اقتصاد ملی ایران بر نمی انگیخت و سعی در فروپاشی صنایع داخلی و نابودی همه جانبه آن می کرد و در نهایت با تسلط یافتن بر حوزه های اقتصادی و کنترل و تحت نفوذ در آوردن سیاست داخلی و خارجی توانستند به نیات شوم خود جامه عمل بپوشانند . علاوه بر این موارد پایین بودن قدرت خرید مردم –گرانی مواد اولیه –مقدار کم بافت در طول روز ـ ظهور ماشینهای پارچه بافی و رقابتهای بازرگانی را در اواخر دوره قاجاریه میتوان به عنوان عوامل مؤثر در منسوخ صنعت ترمه به شمار آورد . اما می توان با تقویت باورهای فرهنگی مربوط به اشتغال در این حوزه ( صنایع دستی ) ، ارائه امتیازات خاص به محدود شاغلین انگشت شمار در این رشته هنری و حمایت همه جانبه از این هنرمندان ، شاهد تحولی عظیم در این رشته باشیم . ۱۴- دندانی: دندانی یا گل خورد به جامه زردتشتیان یزد نیز شهرت دارد و د رحال حاضر به این بافت اصیل کمتر توجه شده و دارای شیوه بافتی ظاهرا ساده اما پرزحمت می باشد و برای تولید آن ابتداء گروه‌هایی کوچک در پارچه زده می‌شود و به همین جهت نقش اساسی و اصلی آن به صورت گلی ساده و یا خورشید نمایان می‌گردد که معمولا در اطراف آن یک رشته گل‌های هفت رنگ نیز تولید می‌گردد که دارای ۴ ترنج ۴ گوش به رنگ قهوه‌ای متمایل به سیاه در وسط و در میان ترنج نقوش مدور با شیوه دندانی و به رنگ سفید آجری بافته می شود وسرانجام در نوار قرمز و سیاه با حاشیه گلهای دندانی به صورت دایره هایی با خطوط حاشیه دار، ترکیب ساده ولی دلنشین را تکمیل می‌کند. ۱۵- دارایی بافی: دارایی در زبان فارسی معادلی است برای بیان پارچه ای که در لاتین آنرا « ایکات » ( Ikat ) می نامند . ایکات ، خود نیز از واژه مالایایی « منجیکات » که به معنی بستن یا گره زدن و یا پیچاندن می باشد گرفته شده است . بافت دارایی به سه روش صورت می گیرد که عبارت است از : ۱٫ دارایی تاری ( Warp , Ikat ) ۲٫ دارایی پودی ( Walf , Ikat ) ۳٫ دارایی دو گانه پارچه های دارایی که در سالهای گذشته در یزد تولید می گردید تماماً از ابریشم طبیعی بوده و از رنگهای سنتی و گیاهی نیز استفاده می شده ، ولی در حال حاضر از نخ ویسکوز برای تار و از ابریشم مصنوعی یا ویسکوز برای پور استفاده می گردد . با نوع و شیوه بافت دارایی ، انواع پارچه جهت مصارف مختلفی همچون : رولحافی ، بقچه سوزنی و رومیزی تولید می گردد . با استمرار این شیوه از سالها پیش و با پیاده نمودن طرحها و نقشهای بیشماری و با پیاده نمودن از ساده ترین تا پیچیده ترین و همچنین نقشهای هندسی این « هنر ـ صنعت » از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته و هنوز هم از آن نام و نشانی به جاست . پارچه های دارایی را هیچگاه مانند هم نمی توان یافت و هرکدام نرمی و مواجی ویژه و مخصوص به خود را دارد که آن را از انواع دیگر بافتهای رنگین و کلافه ای (باتیک) متمایز می سازد . ۱۶- احرامی بافی: پارچه ای به نام « احرامی » یا « حرمی » با تار و پودی از پنبه ، معمولاً در اندازه های ۷۰×۱۰۰ و ۹۰×۱۲۰ سانتی متر تولید می شود . پارچه مذکور با عرض ۷۰ سانتیمتر دارای ۲۲ چله و با عرض ۹۰ سانتیمتردارای ۲۸ چله می باشد . پارچه احرامی دورنگ است که عموماً سیاه و سفید بوده ، اما به رنگهای سبز و سفید قرمز و سفید دیده شده است و یک صنعتگر بافنده می تواند روزانه ۴ عدد احرامی به اندازه های ۷۰×۱۰۰ سانتیمتر را تولید نماید . این فرآورده ها در قدیم بیشتر مورد استفاده حجاج قرار می گرفته و در حال حاضر با تغییر کاربری به عنوان رومیزی ، سجاده ، جانماز و … مورد استفاده است . ۱۷- سفره بافی: بافت این نوع فرآورده قبلا در بسیاری از مناطق روستائی که بافندگی در آنجا رواج داشته تولید می شده است این نوع سفره مربع شکل در ابعاد ۹۰*۹۰ سانتی‌متر بوده و برای تهیه این نوع منسوجات از نخ پنبه‌ای کارخانه‌ای نمره ۱۰ که توسط زنان خانه‌دار به طور خانگی و با دستگاه چاله‌ای و با شانه ۲۰ و توسط خود بافنده رنگرزی می‌شوده بافته می شده است. این محصول به مقدار کم و آنهم فقط در بعضی از نقاط و روستاها تولید می‌شده که در حال حاضر متاسفانه منسوخ شده است. ۱۸- شالبافی: تهیه پارچه‌ای به نام «شال» نیز در شهر یزد در گذشته معمول بوده است که به صورت کارگاهی تولید و با استفاده از دستگاههای ۸ وردی بوده است. دستگاه بافندگی مذبور دارای ۸ ورد و چهار پدال بوده ویک نفر به وسیله آن با ۶ تا ۷ ساعت کار روزانه قادر بوده یک طاقه شال به اندازه ۲۵/۴ متر در ۹۰ سانتی متر تهیه نماید. مقدار نخ مصرفی برای تولید یک طاقه شال حدود ۷۵۰ گرم بوده که قسمت عمده آن نخ پنبه‌ای است و تنها در حاشیه آن نخ مرسریزه به کار می رود. در بخش اشکذر فعالیت دستبافی دیگری به نام شال بافی معمول می‌باشد اما اجناسی که در این ناحیه تولید می شود و به نام شا ل قابل استفاده است با پارچه‌های شال یزدی کاملا متفاوت بوده و بیشتر در روستا ها قابل استفاده است،‌بدین معنی که بافندگان از موادی چون موی بز، پشم گوسفند و کرک شتر، فرآورده‌هائئ به وزن ۲ تا ۴ کیلوگرم جهت حمل میوه، علوفه و بار تهیه می‌‌نمایند.علاوه برتولید به شالبافی به کارهای کشاورزی نیز می‌پرداختند. مواد اولیه‌ای که در تولید فرآورده‌های مزبور مورد مصرف قرار می گرفته،‌ رنگرزی نشده و بدین علت منسوجات تولیدی خود رنگ می‌باشد.یک عدد فرآورده به اندازه ۱*۲۵/۱۰ متر حدود ۲۲۰۰ گرم وزن داشته و ماده اولیه‌ی که در تولید آن به کار می رفته به طور عمده مو و به مقدار کم پشم بوده است. مصنوعات مزبور اغلب به رنگهای سیاه و قهوه ای بوده و نقوش آنها ساده و راه راه بوده که به هر گوشه فرآورده نیز ریسمان ضخیمی از جنس خود محصول دوخته می شده که در مواقع حمل بار ‌آنها را به یکدیگر متصل و گره می‌زدند. بافت این نوع محصول متاسفانه در سطح استان منسوخ شده است. ۱۹- پتوبافی: تولید پتو دستباف در بخش‌های اشکذر، خرانق از توابع یزد به طور خانگی و توسط زنان مرسوم است و برای بافت آن از دستگاههای ساده ۲ وردی که با حرکت پا کار می کنند و نیز شانه‌ای نئی و ماکو و متیز به کار گرفته می شود. پتو ابتداء به طول ۲۲ متر و عرض ۵۰ سانتی متر تولید و به چهارتکه تقسمیم و از بهم دوختن آنها پتویی به ابعاد ۲۲۰*۲۰۰ سانتی متر می شود. سپس آن را در آب و به کمک دست و پا مالش میدهند تا نقاط دوخته شده به صورت نمد درآید و صاف نمایان گردد. ۲۰- پلاس بافی: پلاس بافی یکی دیگر از فعالیت‌هائی است که به مقدار کم در شهر یزد مشاهده می‌شود. تا سال ۱۳۵۳ حدود ۴ دستگاه بافندگی پلاس در یزد موجود بوده است اما در حال حاضر متاسفانه بافت پلاس انجام نمی گردد. مواد اولیه این فرآورده که معمولا در اندازه ۵/۲*۵/۳ متر تولید می‌شود به ترتیب عبارت است از نخ پنبه‌ای نمره ۲ و نخ پنبه ای نمره ۵ مقدار تولیدسالیانه یک بافنده به طور متوسط ۱۵۰ عدد پلاس در اندازه‌ فوق بوده است. ۲۱- ارمک بافی: ارمک بافی یکی از فعالیت‌های دستبافی و خانگی موجود در استان یزد محسوب می‌گردد. تهیه پارچه‌های دستباف ارمک در گذشته قبل از توسعه کارخانجات وماشین های برقی نساجی در شهرستان یزد رواج فراوانی داشته است ولی اکنون به سبب افزایش منسوجات ماشینی متنوع با کیفیت بهتر و گسترش عرضه آنها با قیمت کمتر از فعالیت ارمک بافی با وسائل دستی به مقدار زیادی کاسته گردیده است. مواد اولیه مورد مصرف ارمک بافان بیشتر شامل نخ مرسریزه نمره ۳۲ و نخ پنبه‌ای نمره ۲ یک لا می‌باشد که نخ مرسریزه جهت تار و نخ پنبه ای جهت پود به کار می رود ولی گاه ممکن است تار این فرآورده‌ از نخ ابریشمی مصنوعی باشد. اکثر دستگاههای دستی ارامک بافی چهاروردی است ولی هنگام بافت به صورت دستگاههای دو وردی عمل می‌‌کند. بدین معنی که وردها به صورت دو به دو به یکدیگر متصل بوده و با هم بالا و پایین می رود. ارمک معمولا با عرض ۷۵*۹۰ سانتی متر بافته می شود و اغلب بافندگان این فرآورده را زنان تشکیل می داده است. برای تهیه یک رویه کار از پارچه نامبرده با عرض ۹۰ سانتی متر و طول ۲۵ متر حدود ۵/۳ کیلو نخ لازم است که نصف ‌آن تار بوده و نصف دیگرنخ پود است. و میزان تولید یک بافنده به طور متوسط روزانه حدود ۵ سانتی متر بوده است. ۲۲- کرباس بافی: در بسیاری از نقاط استان یزد، به ویژه اردکان و بخش خرانق صنعت خانگی دیگری رواج دارد که دست‌اندرکاران را بیشتر زنان خانه‌دار تشکیل می دهد. و به کمک دستگاههای< منبع:mehrdadb54.mihanblog.com بیشتر بخوانید

روبان دوزی روبان دوزی روبان دوزی-روبان دوزی یکی از زیر شاخه های سوزن دوزی است که از تلفیق انواع پارچه روبان و نخ گلدوزی می توان به خلق آثار زیبا در رشته ی هنری روبان دوزی پرداخت. پارچه مناسب روبان دوزی پارچه ای است با بافت درشت مانند کتان پاناما ارگانزا حوله ای و مخمل.در روبان دوزی سوزن باید راحت از پارچه عبور کند وگرنه کار تمیزی نمی توانید داشته باشید.رنگ پارچه ی مورد استفاده در روبان دوزی نیز باید ثابت باشد. نخ های dmc گلدوزی نخ های مناسبی برای روبان دوزی هستند.بعلاوه می توانید از نخ های عمامه گلابتون و دیسکو نیز استفاده کنید.رنگ نخ روبن دوزی نیز باید ثابت باشد. روبان ها در اندازه های مختلف وجود دارند شما باید با توجه به نقشه باریک و یا پهن بودن روبان را انتخاب کنید.روبان های پهن و آهار دار مناسب گل های درشتی هستند که اغلب روی کار دوخته می شوند و نباید داخل پارچه شود.روبان های بدون آهار باریک با رنگ های تیره و روشن مناسبترین هستند.رنگ روبان نیز باید ثابت باشد. در این مطلب یک نمونه روبان دوزی آموزش داده میشود،امیدواریم مورد استفاده شما خانم های هنرمند قرار گیرد.   آموزش روبان دوزی لوازم مورد نیاز روبان دوزی: ـ روبان ساتن ۴ میلی‌متری در رنگهای زرد ـ مقوای تیره روشن ـ سوزن روبان دوزی شماره ۲۲ ـ پارچه بافت درشت ـ روبان ساتن نیم سانتی‌متری در رنگهای سبز و بژ ـ کاغذ پوستی ـ نخ گلدوزی ـ نخ و سوزن معمولی ـ سوزن ته گرد و قیچی روش کار روبان دوزی: ۱ـبرای شروع کار روبان دوزی ابتدا طرح مورد نظر را روی کاغذ پوستی بکشید و با سوزن ته گرد به پارچه سنجاق کنید. روبان را با نخ و سوزن به پارچه کوک بزنید تا ثابت شود. برای دوخت ابتدا ساقه‌های آفتابگردان را بدوزید به این شکل که سوزن را از نقطه ۱ بیرون آورده و از نقطه ۲ به ۳ یک دوخت بزنید. برای دوخت بعدی سوزن را از میان دوخت قبل بیرون آورده و به همین ترتیب ادامه دهید تا کل ساقه دوخته شود.   ۲ـ در مرحله دوم از روبان دوزی، روبانی عمودی به رنگ بژ را انتخاب کنید. از نقطه ۴ سوزن را خارج کرده و در نقطه ۵ روبان را به حالت برگردان نگه دارید و به داخل نقطه ۵ وارد کنید، به طوری که انتهای آن مانند یک تای کوچک باشد. پس از اتمام نرده‌های عمودی آن‌‌ها را گره بزنید و با هویه انتهای روبان را بسوزانید. سوزاندن با هویه الزامی است. زیرا ممکن است به مرور زمان روبان شکافته شود و دوام لازم را نداشته باشد.   ۳ـ پس از اتمام، تمام نرده‌های عمودی برای دوخت نرده‌های افقی از فاصله نیم‌سانتی‌متری از بالای نرده عمودی و نیم‌سانتی‌متر فاصله از کنار نرده سوزن را از نقطه ۶ خارج کرده و یکی در میان از زیر و روی نرده عبور دهید و از نقطه ۷ سوزن را داخل پارچه کنید و مجدداً همین دوخت را از پایین نرده‌های عمودی انجام دهید تا درست مثل قسمت بالای نرده‌ها باشد و دو خط موازی از روبان در بالا و پایین نرده‌ها دوخته شود. پس از گره زدن، مجدداً روبان را با هویه بسوزانید. ۴- برای دوختن میخ‌های نرده از گره استفاده کنید. سوزن را از نقطه ۸ از پارچه و روبان نرده بیرون بیاورید و با یک دست روبان را نگه دارید. ۵- سوزن را زیر روبان ببرید و یک زاویه قائمه ایجاد کنید. ۶- روبان را به دور سوزن پیچیده و سوزن را از کنار نقطه ۷ از نقطه ۸ به داخل پارچه ببرید و بکشید تا گره سفت شود و شکل گره بگیرد. به همین ترتیب تمام میخ‌های نرده‌ها را بدوزید در انتها گره بزنید و با هویه بسوزانید. ۷- برای دوختن گل آفتابگردان گلبرگ‌ها را بدوزید. روبان را به صورت صاف از نقطه ۱۰ خارج کنید. ۸- برای وارد کردن سوزن به نقطه ۱۱ روبان را به صورت صاف از نقطه ۱۰ روی نقطه ۱۱ قراردهید وروبان را با دست نگه دارید و سپس به نقطه ۱۱ وارد کنید و روبان را بکشید. لبه گلبرگ مانند گره کوچکی در لبه خواهد شد. همه گلها را به همین شکل کامل کنید. ۹- پس از دوخت کامل گلبرگ‌ها تخم گلهای آفتابگردان را بدوزید. این دوخت هم مانند دوخت میخ‌های نرده می‌باشد. سوزن را از نقطه ۱۲ خارج کنید و با یک دست روبان را نگاه دارید و سوزن را زیر روبان برده و به دور سوزن پیچیده و در نقطه کنار آن سوزن را داخل پارچه کنید و بکشید تا گره‌ها شکل بگیرد و سفت شود. در انتها گره بزنید و با هویه بسوزانید.   ۱۰- برای دوخت برگ مانند دوخت گلبرگ‌های گل سوزن را از نقطه ۱۳ خارج کرده و روبان را روی نقطه ۱۴ قرار دهید سپس سوزن را از روی روبان وارد نقطه ۱۴ کرده و روبان را بکشید. تمام برگ‌ها را به همین شکل بدوزید. در انتها از پشت پارچه خارج کرده گره بزنید و با هویه بسوزانید سپس به آهستگی کوک‌هایی که دور تا دور طرح برای ثابت کردن الگو زده بودید را شکافته و طرح را جدا کنید. این طرح برای کوسن کیسه‌های تزئینی و هر آنچه که شما از دیدنش لذت ببرید، قابل اجراست. منبع:ماهنامه بانو   بیشتر بخوانید

هنر سوزن دوزی ترکمن سوزن دوزی ترکمن که بدان سیاه دوزی نیز اطلاق می‌شود، در گذشته کاربرد فراوانی داشته است و در جامعه سنتی ترکمن برای تزیین لباس های مردان، زنان و کودکان و هم چنین پرده ها نیز استفاده می‌شد اما امروز عمدتاً در لباس زنان دیده می‌شود. نوع دوخت آن زنجیره فشرده و بسیار ریز است که در ترکمنی به آن «سانجیم» می‌گویند و بیشتر از نقوش هندسی و قرینه به صورت ذهنی بهره می‌گیرند.   این هنر تاریخچه ای کهن در تاریخ سرزمین کشورمان دارد. گلدوزی مصور ترکمن از زمان سکاها رایج بوده و در دیگر دوره ها بهمراه سایر دوخت و دوزها از رواج کامل برخوردار بوده است دوره اوج این هنر را در دوران افشاریه و زندیه و به خصوص قاجاریه باید دانست و آثار باقیمانده از این دوران خود گواه این مدعاست.   آن چه که معلوم است این که ترکمن ها از قدیم الایام به تهیه ابریشم که به عنوان ماده اصلی سوزن دوزی تلقی می‌شود پرداخته و دختران و زنان لباس های خود را با نخ های ابریشمین که با رنگ های طبیعی رنگرزی می‌شد، سوزن دوزی می‌کرده‌اند و این امر از نغمه‌های زنان ترکمن و در ادبیات شفاهی آن به وضوح مشخص است.   مواد اولیه مورد مصرف در سوزن دوزی ترکمن شامل نخ و پارچه است. نخ ها انواع مختلفی داشته از جمله نخ های طبیعی چون ابریشمی ‌و پنبه ای و نخ های مصنوعی اکریلیک و… برای پارچه نیز از انواع ابریشمی ‌و پشمی ‌استفاده می‌شود. پارچه های ابریشمی‌ جهت تهیه «چِرپِه» (روپوش کوتاه زنان)، «کورتِه» (روپوش بلند زنان)، «چاکمن» (روپوش مردانه) و پارچه های پشمی ‌برای دوخت «چابیت» (کت) استفاده می‌شود. ابزارهایی که در رشته سوزن دوزی ترکمن از آن بهره می‌جویند عبارت است از سوزن کرول که خاص گلدوزی است، انگشتانه و قیچی. قیچی انواع مختلف داشته از جمله قیچی زیگزاگ، قیچی برش و قیچی خاص گلدوزی. مراحل تولید سوزن دوزی ترکمن ابتدا لایه بندی و شیاردوزی پارچه که جهت ثابت نگه داشتن پارچه و سوزن دوزی صورت می‌گیرد. سپس تاباندن نخ ابریشم جهت استحکام بخشی نخ که به تعداد دو یا سه یا پنج لا با هم تاب می‌دهند. بعد ازآن، سیم کشی برای تعیین محدوده اصلی کادر جهت پیاده کردن طرح انجام می‌گیرد. سیاه دوزی مرحله بعدی در سوزن دوزی ترکمن است که فضای طرح را با دوخت زنجیره و نخ ابریشمی‌ مشکی مشخص می‌کنند.   الوان دوزی، مرحله دوختن نخ های رنگی در داخل سیاه دوزی است. هم چنین دانه دوزی (آلاجه)، پس از دوخت زنجیره سیم کشی، بین دو سیم را دانه دوزی می‌کنند. مرحله آخر نیز سفیددوزی است.‌ این دوخت اصولاً در شلوار زنانه و در قسمت بالای سیم انجام می‌شود و از طرح های ساری ایچیان استفاده می‌کنند. دوخت های ترکمنی انواع مختلفی دارد که از آن می‌توان دوخت زنجیره (کوجمه)، پَر، ساقه دوزی، تیغ ماهی(قایما)، دانه دوزی و «ایلمه» نام برد. از دیگر مسایل مربوط به سوزن دوزی ترکمن، نقوشی که در این نوع سوزن دوزی به کار می‌رود.   نقوش مذکور عمدتاً اشکال ساده شده عناصری است که در محیط اطراف هنرمند وجود دارد هم چون گلِ نقش، ساری ایچیان (عقرب زرد)، قوش قانات (بال پرنده)، دؤرت گؤز (چهار چشم)، قویموق، بورمه چیگین (بورمه)، قوچاق (کچه نقش)، تیرانا بورون، چاقماق، باغ نقش، بستانی، شلپه نقش و… که در گذشته پرده ها نیز بدین شکل تزیین می‌شده اند. این نوع دوخت در مناطق ترکمن نشین از جمله گنبدکاووس، بندرترکمن، گمیشان، آق قلا، کلاله و… انجام می‌شود.   کاربرد سوزن دوزی ترکمن عمدتاً در لباس زنان، مردان و کودکان بکار می‌رود. مهمترین فراورده های سوزن دوزی ترکمن یقه، سرآستین لباس، شلوار زنان (بالاق)، کلاه (آلین دانگی یا حلقه ای برای سر زنان)، بوءروک (عرقچین)، چابیت (بالاپوش زنانه)، بقچه، کوینه ک (پیراهن زنانه)، کورته بشمار می‌رود.   زنان و دختران ترکمن از دیرباز تاکنون به امر سوزن دوزی پرداخته اند که تعدادی از آنان در این منطقه صاحب نام شده اند از جمله سوناگل داش آیق(فروز)، اجو قرنجیک و… منبع:seeiran.ir بیشتر بخوانید

آشنایی با هنر رو دوزی   هنر زمینه آشکار برای پروش قدرت ابتکار و نوآوری می باشد ،هنر آرام بخش روح انسان است . هنر زمینه های مختلفی دارد که یکی از آنها تاریخ لباس و انواع رودوزیها و تزئینات لباس می باشد که موضوعاتی کاملا مرتبط با هم هستند به این معنا که بطور مستقیم بر یکدیگر اثر می گذارد و از همدیگر تاثیر می پذیرند ، هرگاه در جامعه ای سنت و عادت استفاده از لباس های متنوع رواج داشته باشد که پشتوانه آن صنعت نساجی رونق می گیرد . رودوزیهای روی لباس هنر آراستن سطح روئین پارچه های ساده با بهره گیری از نخ های الوان با کمک اسباب و وسایل مخصوص می باشد و دست اندرکاران آن به مدد بخیه های ظریفی که بر منسوجات ساده می نشانند معمولا تلفیق زیبائی از صبر ، شکیبایی و هنر را به نمایش می گذارند. مواد رودوزیهای ایرانی مواد اولیه مورد مصرف به چهار رشته تقسیم می شود که عبارتند از پارچه ، نخ ، سوزن و سایر مواد کمکی هر یک از رودوزیها بر روی پارچه خاصی انجام می شد . این پارچه ها که دوزندگان بر اثر تکرار و تجربه نوع آن را برای انواع مختلف رودوزی مناسب تشخیص می دادند .   نخ نخ های مصرفی سوزندوزان ایرانی شامل انواع زیر بوده است : نخ های دمسه (DMC)  که به صورت کلاف های کوچک در بازار در دسترس سوزندوزان قرار می گیرد . از یک رشته نخ شش لا تشکیل شده اند و این نخ ها از لحاظ رنگ بسیار متنوع بوده و کار کردن با آنها بسیار ساده است . نخ ملیله  یکی از انواع نخ های فلزی نخ ( ملیله ) می باشد که نخی است طلائی و نقره ای و بدون مغزی که نحوه تابیدن آن به صورت فنری بوده و کاملاً حالت ارتجاعی دارد از این نخ علاوه بر ملیله دوزی در زغره دوزی نیز استفاده می نمایند نحوه تولید این نخ ها مثل نخ نقده بود و فقط تابیدن فنری آن است که این نخ را از نقده متمایز می سازد . الان نمونه هائی از شیشه الوان بصورت لوله ای صاف و کوچک تولید و بنام نخ ملیله در بازار عرضه می شود که این نوع جنس کلاً با نوع ملیله اصلی و قدیمی تفاوت دارد . نخ سرمه  نمونه دیگری از نخ های فلزی ، سرمه است . سرمه نخ طلائی یا نقره ای بی مغزی است که بدین صورت تابیده می شود : ۱- سرمه لوله ای ساده  که به صورت لوله و خیلی فشرده بهم تابیده می شود . ۲-سرمه الماسی  که تابیدن آن به شکل مربعی و مکعبی انجام می گیرد و تنها فرق آن با سرمه نوع تابیدن آن می باشد . ۳-سرمه بلورسنت که بصورت لوله ای بسیار ظریف تابیده می شود که جنس فلزی این نوع سرمه نسبت به دو نوع بالا کلفت تر و در نتیجه حالت ارتجاعی آن کمتر می باشد . انواع سوزن ها -سوزن بیتوین (Between)  این سوزن دارای طول متوسط است و برای دوخت پارچه هایی با ضخامت زیاد و همچنین ضخامت متوسط بکار می رود ، برای پارچه های نسبتاً ضخیم سوزن بیتوین شماره ۸  و برای پارچه های کلفت تر سوزن های شماره ۶-۴-۱) )مناسب می باشد . – سوزن منجوق دوزی ( Deading ) این سوزن بسیار نازک و ظریف است ، بطوریکه عبور آن از داخل دانه های منجوق بسیار راحت انجام می گردد شماره ) ۱۰تا ۱۳ ) با نخ قرقره و نمره (۶۰ ) برای منجوق و ملیله دوزی مورد استفاده می باشد . طرح رودوزی در دوره های مختلف سنتی ایران بطور کلی طرح های رایج در بافت و دوخت به دو نوع کاملاً متفاوت که به سادگی از یکدیگر قابل تشخیص است تقسیم می شود : – طرح شکسته :به طرح هائی  اطلاق می شود که از بهم پیوستن خطوط مستقیم و شکسته تشکیل شده و اصطلاحاً طرح شکسته نامیده می شود . –  طرح های گردان : طرح هائی که از بهم پیوستن خطوط منحنی به وجود می آید . –  طرح های گروه اول از سه خط مستقیم به شرح ذیل تشکیل گردیده است : الف ) خط افقی : شامل یک ردیف گره که پهلو به پهلوی هم بسته می شود . ب )  خط عمودی : شامل یک ستون گره که بر روی یکدیگر بسته می شود . ج ) خط اریب : که شامل یک ردیف گره که بطور مورب در کنار و بالای همدیگر بسته می شوند و تشکیل زاوایای( ۴۵ درجه ) می دهند . طرح و نقش و رنگ در دوختها و بافتهای دوره اسلامی  طراحی و نقش بعد از اسلام در مرحله های نخستین و تا دوران صفوی تبدیل اشکال ساده هندسی است به نقش های یکپارچه و شبکه های موزون که از زنجیره های همه جانبی و متصل و مداوم دایره ها و چهار گوشها و اشکال هندسی چند ضلعی بدست می آید . انگیزه وهدف طراح اسلامی وحدت است و ابدیت همبستگی یک یک نگاره ها و گسترش آنان تا بی نهایت . نگارنده نقش اسلامی خود را جزئی از کل می بیند و احساس می کند که تمامی هستی در حرکت مداوم و ابدی است . این چیزی است که در هنر پیش از اسلام نمی بینیم . در طراحی اسلامی خواه نقشهای هندسی و خواه اسلیمی صفوی یک نقشمایه از حالت مجرد و انفراد حالتی که با بنیان فلسفه اسلام مغایرت دارد بیرون می آید و در پیوند و اتصال با نگاره های همگن بصورت جزئی از کل حلقه ای از یک شبکه همبسته در می آید که می تواند تا بی نهایت ادامه یابد  و این تداوم وحدت نقش پردازی تنها در لوا‍ی یک نظام توحیدی امکان پذیر می گردد . هنر ایران بعد از اسلام با خط کوفی تلفیق می گردد و متنوع ترین و بدیع ترین شبکه های نقش برداری را پدیدار می کند و گاه همه اجزای خود را از نام حضرت محمد ( ص ) و حضرت علی ( ع) می گیرد و گاه مرکز ثقل نقشی می شود که نام علی (ع) چهار بازوی آن است . نقش شیر و طاووس که در دو طرف درخت حیات قرار دارند نیز کاملاً الهام گرفته از طرف و نقش ساسانی است اگرچه طرح و تناسب آنها از سنت قدیم پیروی نشده است . انواع رودوزیهای سنتی ایران      رودوزیهای ایرانی به ۶ دسته تقسیم می شوند : ۱- سوزن دوزیها که در اثر پرکاری ، زمینه اصلی آن مشخص نبوده و دوختهای الوان موجب پیدایش زمینه تازه ای پر از نقش و نگار گردیده است . مثل : نقش دوزی ، قلابدوزی ۲- سوزن دوزیهایی که قسمتی از زمینه را دوخت پر نموده زمینه به رنگ اصلی خود باقی می ماند .مثل : قیطان دوزی و مضاعف دوزی ۳- سوزن دوزیهایی که به شکل خاص انجام می گیرد ، با جابجا کردن و بیرون آوردن تارو پودها صورت می گیرد . مانند : سکمه دوزی اصفهان و شبکه دوزی ۴- رودوزیهایی که نخهای فلزی آذینگر زمینه پارچه می باشند و به پارچه جلوه دیگری می دهد . مانند : گلابتون دوزی ، ده یک دوزی ، نقده دوزی ، سرمه دوزی،ملیله دوزی و گلاب دوزی .   ۵-سوزن دوزیهای که سوزن و قلاب در نقش آفرینی روی زمینه نقشی ندارند بلکه با گذراندن نخ های للزی مثل نقده ازمیان تار و پود و شکل دادن به وسیله دست اشکال مورد نظر پدیدار می گردد . ۶- گروهی از سوزن دوزیها که نخ و سوزن به تنهایی در نقش آفرینی و تزئین روی آن موثر نبوده بلکه محتاج به مواد تزئین زای دیگری می باشد . نقش دوزی وجه تسمه : نقش ،نگارش،کندن نگین…نگار کردن…و نقش دوزی در لغت نامۀ دهخدا ،زر دوزی کردن معنا گردیده است یا نقش دوختن روی پارچه با نخ رنگین. فرهنگ معین نیز نقش بندی را گلدوزی و زری دوزی معنی نموده است ولی نقش دوزی به دوختی اطلاق می شود که هنرمند با استفاده از نخ های ابریشمی یا پشمی نگاره های دلخواه روی زمینه ای پدید می آورد و در اکثر این دوختها ،زمینه دیده نمی شود .این یکی از شیوه های کهن هنر سوزن دوزی می باشد این دوخت از زمانهای پیشین در کشورمان رایج بوده است ولی قدیمی ترین آثار بدست آمده مربوط به دورۀ سلجوقی می باشد و متأسفانه از دوره های قبل از سلجوقی هنوز آثاری بدست نیامده است.در دوران مغول و تیموری این هنر از رواج نسبی برخوردار بود ولی دورۀ اوج این دوخت زمان صفویه بوده است. آثار بجا مانده از این عهد حکایت از مهارت و شکیبایی خاص هنرمندان این فن دارد که معمولاً تمام زمینۀ ساده پارچه را با شلالهای مختلف زینت می بخشیدند .از دیگر دوره های شکوفایی این دوخت را بایستی دورۀ افشاریه ، زندیه و قاجاریه دانست در این دوران هنرمندان سعی در اجرار ظریف این فن داشتند که نمونه های بجا مانده از این ایثارگران هنرمند خود گواه بر این مدعاست . از مواد مورد نیاز در این دوخت می توان به :پارچۀ ساده ،نخهای ابریشمی و پشمی، سوزن در شماره های مختلف از نوع کوتاه و بلند و قیچر اشاره کرد. نقشهایی که در این دوخت مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از : گل و بوته،گل و مرغ،حیوانات ، بته جقه های مختلف ،گلهای پنج پر و هشت پر،نقوش هندسی،محرماتی،راست و کج،بازوبندی ،بند رومی،شمسه ای،گلهای شاه عباسی،ایکاتی،ترنجی و سرترنجی و نیم ترنجی،تاجی،افسری و گلهای جناغی حاشیه ای.   کاربرد نقش دوزی از این دوخت برای:آرایش شلوار زنان،پرده،بقچه،سوزنی،سجاده،شال کمری، کمربند،بند ساعت،جلد قرآن،سمبوسه،مچ پیچ،روکرسی،رومیزی،تابلو،روجلد،کوسنو رومبلی استفاده می نمایند. رنگهایی که در این دوخت بیشترمورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:فیروزه ای، کرم ، صورتی ،نیلی،قرمزدانه ای،عنابی،خردلی،سبزسیلویی،چمنی و سبززرنگاری ،سفید، بنفش، نارنجی ،زرد،قهوه ای و آجری.   ابریشم دوزی وجه تسمیه: در فرهنگ دهخدا دربارۀ ابریشم آورده شده است: …رشته که از تارهای پیله برای کنند دوختن و بافتن را ،ابریشم،بریشم، حریر-قز-افریشم. ابریشم…رشته ای از تارهای پیله برای دوختن و بافتن سازند.ابریشم ،بریشم،حریر،قز،افریشم. ابریشم ماده ای است که کرم ابریشم از غده های خود بشکل نخ بسیار باریک ترشح می کند و با آن لانۀبیضی شکلی برای خود می سازد که پیله نامیده می شود،پیله ها را به ترتیب مخصوصی گرم می کنند بعد می ریسند تا ابریشم بدست آید افریشم و بریشم هم گفته شده به عربی ابریشم می گویند بکسر همزه و فتح سین. ابریشم عبارت از یک لیف (رشته)پروتئینی است که در اثر انجماد مواد مترشحه از کرم بدست می آیداین لیف از دو فلامنت موازی که به وسیلۀ صمغ ابریشم به یکدیگر چسبیده اند به وجود آمده است. در دورۀ صدر اسلام به علت منع مردم از تجملات ،استفاده از لباسهای ابریشمی منسوخ شده ولی استفاده از نخ های ابریشم برای دوختهای متنوع همچنان بقوت خود باقی بود. قدیمی ترین نمونۀ گلدوزی ایرانی که هم اینک در موزۀ ایران باستان موجود است به دورۀ سلجوقی یعنی ۴۵۱ه ق تعلق دارند. در این دوره ابریشم دوزی رونق فراوانی گرفت واین نکته از نمونه دوختها و پارچه هایی که در مجموعه های مختلف نگهداری می شود و ظرف سال های اخیر نیز مقداری از آنها در شهر ری بدست آمده قابل اثبات می باشد.   نقوش مورد استفاده در ابریشم دوزی نامحدود بوده و می توان به نقوش:حیوانی،انسانی،مینیاتوری،شکارگاهی،گرفت و گیر،فرهنگ عامه،گل و بوته،گل و مرغ،انواع ۶۰ گانه بته جغه ها،نقوش هندسی،اسلیمی ها،گل های حاشیه ای، دور نما سازی.از این دوخت بیشتر برای تابلوهای تزئینی ، تزوئینات البسه ، پاروان ، وسایل آشپزخانه ، روکیفی ،روکوسنی،رومیزی،روکرسی،بقچه،سوزنی، پرده، سجاده،روکفش، روتختی،ملحفه،کیسه های پول،جای شانه،جای مسواک،جای قلم دان،جا جورابی،مچ پیچ،سمبوسه،کمربندها،روجعبه ای و غیره استفاده می شود.از مراکز ابریشم دوزی میتوان به:اصفهان،یزد،کاشان،بندرعباس،کرمان،زنجان،سیستانوبلوچستان،تهران،قزوین،تبریز،شوش،شوشتر،ارومیه،سنندج، مهاباد،رشت،گرگان و غیره اشاره کرد.   خامه دوزی وجه تسمیه خامه به معنای:قلم و کلک (برهان قاطع و فرهنگ جهانگیری)و ابریشم،نخ کم تاب از ناظم الاطباء و خامه دوزی نیز در لغت نامۀ دهخدا چنین توصیف شده است:گلدوزی کردن روی پارچه با خامه(ابریشم نتابیده)را بنابراین خامه به معنای ابریشم و دوختن فعل باشد.جمع آن نشان دهندۀ نوعی از هنر سنتی با ارزش است. پس خامه دوزی یا خام دوزی که با نخ ابریشم خام (نتابیده)انجام می شود و به همین دلیل هم به این نام شهرت یافته صرفنظر از شیوۀ تولید بی شباهت به سوزن دوزی بلوچ نیست .با این تفاوت که در آن فقط از نخ ابریشم یک رنگ که معمولاً سفید است استفاده به عمل می آید. قدمت خامه دوزی ،همزمان با قدمت ابریشم دوزی می باشد و این دوخت در طول گذشت زمان تحولات شگرفی را پشت سر گذاشته است . خامه دوزی در حال حاضر فقط در روستاهای زابل به حد کامل رواج دارد و نقوش آن بیشتر متشکل از خطوط منحنی گردان است و به منظور تزئین جانماز ، سجاده،پیش سینه لباس،سمبوسه،عرقچین،جلیقه،رومیزی،روتختی،سفره ،روکوسنی و غیره از آن استفاده می شود.   سوزن دوزی های لباس ارامنه اصفهان :      اقلیت های ارامنه که امروزه در سراسر مناطق ایران به کوشش و کار مشغولند اکثراً از طریق جلفای اصفهان رسیده و به اطراف پخش شده اند . اینان اقلیتی فعال و پیشرو می باشند و خود را با زندگی معمول روز وفق می دهند . پوشاک بانوان ارامنی بر حسب آنچه تحقیق نشان داده و در موزه مردم شناسی نیز موجود است شامل : کلاه و عرقچین ، چانه پوش ، روسری ، رو سینه ای ، پیراهن زیر، پیراهن رو ، روپوش یا قبا و شلوار است . عرقچین :  که اقلب دختران آن را بکار می برند از پارچه تهیه می شود . روی قسمت بالا را با پارچه گرد بریده می پوشانند . پارچه عرقچین از مخمل و پارچه های زربفت است ، تزئین آن در قسمت پائین و جلو به صورت نوار دوزی است  ( نوار دوزی دوخت نوارهای آماده الوان بر روی پارچه های مختلف است .) روسری :  روسری پارچه سفید و چهارگوش است که وسعت آن حدود دو متر می باشد و معمولاً روی آن را با نخ های زری نقش بندی می کنند (زری دوزی )، طرح روسری بانوان ارمنی بته جقه در گوشه ها و حاشیه ای در دور است و گل یا ترنجی در وسط ،مرکزیت روسری را حفظ کرده و نمایان است . رو سینه ای : از پارچه ای ظریف و رنگین است که حاشیه دوزی شده ، طول آن در حدود سه متر و نیم و عرض آن حدود ۹۰ سانتی متر است که در دور آویز ریشه دارد . پیراهن رو :  پیراهن از پارچه های رنگین و زیبا انتخاب می شود و با نواردوزی‌ و زردوزی تزئین می گردد . شلوار بانوان ارامنه :  شلواری است شبیه شلوار بانوان بندری ، با کمر لیفه ای و دمپای تنگ بدون لیفه که نوار دوزی شده است .   شماره دوزی :  شماره دوزی که در ایران سابقه بسیار طولانی دارد نوعی رودوزی است که طوری آن نقوش مورد نظر بر مبنای شمارش تارو پود بر روی پارچه دوخته می شود . به این ترتیب که برای زدن هر یقه از تارو پود ( گاه یک تار و یک پود و گاه چند تار و چند پود ) را در نظر می گیرند . به دلیل دشوار بودن شمارش تعداد تار و پود پارچه های ظریف بافت ، بعضی از دست اندرکاران برای ایجاد سهولت در امر شمارش نخ های تارو پود از پارچه های درشت بافت که تار و پود آنها از یکدیگر فاصله دارند و قابل نخ کش شدن هستند ( مثلاً تور شماره دوزی ) استفاده می کنند . در صورت مصرف پارچه درشت بافت بهتر است از شش لا نخ و در صورت مصرف پارچه ظریف از ۲ تا ۳ لانخ ابریشمی استفاده به عمل آید . نوع دوخت در این نوع رو دوزی در سر تا سر کار یکسان است ولی بخیه ها به اشکال گوناگونی بر روی سطح پارچه ظاهر می شوند . منبع:irandeserts.com   بیشتر بخوانید

نکاتی برای انتخاب پارچه مبلی پارچه مبلی قماشین مبلمان مهم ترین قسمت هر مبل خانه می باشد!   مبلمان مهم ترین قسمت هر مبل خانه می باشد به همین علت باید در انتخاب پارچه مبلی بیشتر دقت کنیم. نقش خوب و رنگ زیبا می تواند جلوه خاصی به دکوراسیون خانه بدهد.   پارچه مبلی باید دارای کیفیت و رنگ مناسب باشد و تنوع زیاد پارچه سبب می شود تا برای انتخاب پارچه برای انواع مبلمان گزینه های متعددی وجود داشته باشد.   انتخاب پارچه مبل بر مبنای کاربرد آن قبل از خرید پارچه مبل باید نوع کاربری آن را مشخص کرده باشیم تا بتوان راحت تر تصمیم گرفت . پارچه مبلی راحتی و پارچه مبلی سلطنتی از نظر نقش و رنگ اختلاف های متعددی با هم دارند. به عنوان مثال مبلمان راحتی استفاده بیشتری نسبت به مبل استیل و مبل کلاسیک دارد به همین علت پارچه مقاوم تر احتیاج دارد.   پارچه مبل صندلی غذا خوری نسبت به سایر مبل ها استفاده کمتری دارد زیرا در طول روز تنها برای صرف غذا استفاده شود و در بیش تر وقت ها در زیر میز غذا خوری قرار دارد. همچنین از تاثیر شگفت انگیز رنگ ها نباید غافل شد؛بعنوان مثال برای فضا های کوچک استفاده از پارچه هایی با رنگ روشن و طرح های خلوت توصیه میشود و نیز ترکیب رنگ ها متناسب با دکوراسیون و البته سلیقه شخصی،میتواند روح تازه ای به فضا ببخشد. معرفی انواع پارچه مبلی به طور کلی پارچه مبلی به دو گروه تقسیم می شود.   ۱- الیافت طبیعی: جنس های الیاف طبیعی حاوی کتان، ویسکوز، استات، ریون، چرم، ابریشم و پشم و … می باشد   ۲- الیاف مصنوعی: انواع پارچه الیاف طبیعی مثل آکرلیک، نایلون، پلی استر و در بعضی موارد ابریشم مصنوعی می توان نام برد.   ۳- ترکیبی: پارچه ای که ترکیبی از دو مورد بالا باشد.   به یاد داشته باشید که هر کدام از موردهای زیر فواید و معایب خود را دارند.     پارچه مبلی قماشین پارچه مبلی کتان پارچه کتان معمولاً بافت شل تری دارد و خیلی راحت تر و ظریف تر روی مبل قرار می گیرد. مخصوصاً اگر می خواهید کاور رومبلی یا پیراهن مبل انتخاب کنید این جنس از پارچه می تواند انتخاب خوبی برای شما باشد. ولی در سوی دیگر از آنجایی که این مدل پارچه خیلی محکم بافته نمی شود، نخ های آن قدری حساس تر خواهند بود و در نتیجه نگهداری بیشتری احتیاج خواهند داشت. براین اساس چنانچه حیوان خانگی دارید باید مراقب کشیده شدن پنجه های وی به روی این گونه رومبلی باشید.   پارچه مبلی نایلونی این پارچه دارای مقاومت بالایی است و معمولاً آن را با بافت مخمل ترکیب می کنند. مقاومت بالایی در برابر سایش و کشش دارد و رطوبت کمتری به خود جذب می کند. پارچه های نایلونی به نور مستقیم خورشید بسیار حساس هستند.   پارچه مبل از جنس مازراتی پارچه مبلی مازراتی نسبت به دیگر پارچه های دیگر ضخیم تر و از ماندگاری بیشتری برخوردار می باشد و خواب کمتری دارند و در عین حال دارای طراوت و نرمی می باشند که مشتری را به خود جذب می کند.   پارچه مبل مازراتی دارای بافت های برجسته و پستی و بلندی می باشد که بعد از گذشت مدتی بر اثر نشستن بر روی آن این برآمدگی ها از بین می رود. از حیث رنگبندی تنوع فراوانی در این مدل پارچه موجود است که به آسانی می توانید رنگ موردپسند خود را مناسب با طراحی دکوراسیون خانه خود انتخاب کنید.   از معایب این نوع پارچه می توان به این موارد اشاره نمود که، موقع نشستن و یا استراحت بر روی مبل گرما زیادی ایجاد می کند و در فصل تابستان آزار دهنده می باشد. همین طور ریختن آب و یا هرگونه مایعات بر روی این نوع پارچه رومبلی، مایع به تمام بافت پارچه نفوذ می کند.   پارچه مبلی پلی استر این پارچه به صورت کاملاً مصنوعی به دست می آید و بسیار مقاوم و با دوام است. این مقاومت زیاد را حتی در برابر نور مستقیم خورشید و چروک شدن هم حفظ می کند. پارچه مبلی قماشین پارچه مبلی جیر جیر یکی دیگر از پارچه های مبلی محبوب برای بسیاری از اشخاص است. جیر ظاهری شیک و کلاسیک به مبلمان می بخشد و به خاطر نوع بافتی که دارد اکثر تمیز کردن آن نیز ساده است. پارچه های جیر، طبیعی و مصنوعی دارند که آنها را از لحاظ نرخ و استحکام از هم متمایز می سازد.   اگرچه باید توجه داشته باشید، پارچه مبلی جیر در برابر آب حساس است بدین ترتیب نباید با پارچه خیلی خیس یا آب آن را تمیز کرد. درصورتی که چنین جنسی برای رومبلی خود انتخاب کردید می توانید از اسپری یا مایعات اختصاصی تمیزکردن پارچه جیر استفاده کنید که به روی آن لکه ایجاد نکند.     پارچه مبلی نانو از باکیفیت ترین و مرغوب ترین انواع پارچه مبلی در بازار می توان با پارچه نانو اشاره نمود، ساده و امروزی. فواید بی شماری را می توان برای این پارچه نام برد، به عنوان مثال: ضد آب و ضد لک، آنتی باکتریال، ضد آتش سوزی، قابل انعطاف و راحت، مقاومت کردن در برابر ماده های شوینده را اسم برد. پس با خیال راحت از این پارچه به عنوان پارچه مبلی خود استفاده کنید و سالیان پی درپی آن را در دکوراسیون خود داشته باشید.   پارچه نخی برای رومبلی پارچه نخی یکی از رایج ترین انتخاب ها برای پارچه مبلی است. این مدل پارچه به سادگی رنگ پریده نمی شود. پارچه های نخی اغلب بافت های گوناگونی دارند که با توجه به شل یا سفت بودنشان مقدار استحکامشان را مشخص می کند. این مدل پارچه نیز نسبت به دیگر مدل ها ارزان قیمت تر خواهد بود.   پارچه مبلی مخمل پارچه مخمل بافت محکم تر و سفت تری دارد به این دلیل که تنها به صورت افقی بافته نمی شود. بافت پارچه مخمل نرم و مرتب است و باعث می شود این مدل پارچه ماندگاری و استحکام بیشتری داشته باشد.   یکی از فایده ها پارچه مبلی مخملی این است که زمانی که به آن دست می زنید نرمی آن را به طور واضح حس خواهید کرد. همینطور مدل این بافت طوری است که تمیزکردن پارچه را هم ساده تر می کند.   رومبلی چرمی جنس چرم یکی از نرم ترین و امروزی ترین انتخاب ها برای پارچه مبلی است. چرم در برابر لکه مقاوم است و به خاطر بافتی که دارد اصلاً چیز به داخل آن نفود نمی کند و همین باعث می شود تمیزکردن مبل چرمی به آسانی با یک دستمال امکان پذیر باشد.   چرم مقاوم و محکم است ولی در عین حال می تواند در برابر تیزی آسیب پذیر باشد. با این حال این مدل پارچه مبلی را مطلوب برای منزل هایی که بچه و یا حیوان خانگی دارند می دانند. این نکات در رابطه بامراقبت از چرم می تواند برای شما موثر باشد. اگرچه احتمالا پوسته پوسته شدن مبل چرمی یکی از بزرگ ترین معضلات آن باشد که با فهمیدن نحوه تعمیر مبل چرمی می تواند به آسانی این مشکل را در منزل برطرف کنید.   پارچه مبلی ساتن ساتن پارچه ای با طرح ها و رنگ های گوناگون است. دارای بافت نازک، براق و لیز است و فرم مجلسی برای مبل ایجاد می کند.   این پارچه به علت لیز بودن زمان استفاده از مبل، اشخاص را دچار دردسر می کند. در ضمن تمیز کردن لک روی پارچه ساتن کار بسیار مشکلی است!   پارچه مبلی پشمی این پارچه همان گونه که از اسم آن مشخص است از پشم گوسفند، بز یا میش به دست می آید. این پارچه در سرما، گرما را انتقال می دهد. از دیگر فواید این پارچه می توان به رطوبت پذیری بالا اشاره کرد. معمولاً این پارچه در منطقه های سردسیر مورد استفاده خواهد بود.   این پارچه ها بسیار نرم و لطیف هستند و مناسب تمام فصل ها بوده، براق و سبک هستند. قابلیت کشش بالایی را دارد و بسیار مقاوم در برابر چروک شدن و پارگی است، ولی تمیز کردن لک از روی این پارچه بسیار دشوار است. این پارچه مبلی مناسب و مورد توجه اغلب اشخاص است. این پارچه بهتر است برای کوسن ها مورد استفاده قرار گیرد.   انتخاب رنگ و طرح پارچه مبل ضروری است بگوییم که انتخاب رنگ و طرح پارچه مبل کاملاً به سلیقه شخصی اشخاص بستگی دارد، ولی در این قسمت به چند نکته مهم در زمینه انتخاب پارچه رو مبلی اشاره می کنیم تا به آسانی بتوانید طرح و رنگ مورد نظر خود را برگزینید.   ۱- شما می توانید رنگ پارچه های مبل خود را با رنگ پرده ها و یا پارکت ها ست کنید.   ۲- درصورتی که تمام پارچه مبل شما ساده می باشد سعی کنید با چند کوسن طرح دار فضای اتاق را از سادگی و بی روح بودن خارج کنید.   ۳- درصورتی که فضای خانه شما کوچک می باشد سعی کنید از طرح های شلوغ استفاده نکنید.   ۴- درصورتی که فضای خانه شما بزرگ می باشد  سعی کنید از پارچه های طرح دار( گلدار، راه راه و…) استفاده کنید.   ۵- به کار بردن پارچه رو مبلی طرح دار در اتاق های پر رفت و آمد باعث می شود تا لکه ها و کثیفی های مبل ها کمتر به چشم بیایند.   ۶- می توانید از طرح های خاص  برای تعمیرات مبل و یا انتخاب طرحی خاص در قالب مبل برای جلوه دادن به اتاق پذیرایی استفاده کنید.   ۷- برای اتاق هایی که رفت و آمد در آن بیشتر می باشد از پارچه های تیره تر و مقاوم تر استفاده کنید.   ۸- درصورتی که می خواهید مدت زمان بیشتری از مبل های خود استفاده کنید سعی کنید در تعمیر مبل خود از پارچه رومبلی با رنگ های تیره مانند رنگ خاکستری، قهوه ای، زغالی و … استفاده کنید.   ۹- برای اتاق های پذیرایی با دکوراسیون کلاسیک و یا مبلمان استیل یا سلطنتی از رنگ های روشن تر استفاده کنید تا جلوه اتاق بیشتر شود.   ۱۰- در صورتی که شما دارای فرزندی کوچک هستید پیشنهاد می کنیم از پارچه های مبلی با رنگ های فندقی، کاراملی، نسکافه ای استفاده کنید تا در اثر شیطنت های فرزند خود دچار دردسر نشوید. برای مشاهده انواع پارچه مبلی و آشنایی با نحوه خرید آنها از فروشگاه قماشین،اینجا کلیک کنید! پارچه مبلی قماشین بیشتر بخوانید

ایده هایی برای داشتن رو مبلی گرم با پتو! پنجره را نبند … بگذار باد پاییز را با خودش بیاورد … عجب هوای خوشی است … سرد و دل چسب … جان می دهد برای یک عصر دوست داشتنی … یک فنجان چای گرم … شاید هم یک لیوان شیر که گرم کرده ای با عسل … یک مبل راحتی … و آن کتاب تازه که به امانت گرفته ای … و یک پتو پشمی نرم، خوش آب و رنگ که گوشه ی مبل جا خوش کرده است … عجب خاصیتی دارد این پاییز … سراسر لذت است و بس!  امروز به سراغ یکی از آن جزییات دل انگیز عصر پاییزی خواهیم رفت ، پتوی روی مبلی! با ما همراه باشید. یک کاناپه ی خاکستری ، یک دیوار نارنجی خوش رنگ همان فضایی است که هر کس را به بودن در آن ترغیب می کند، کوسن ساده و خوش ترکیب و یک پتوی رو مبلی هیجان انگیز همان چیزی است که این فضا را برای عصر پاییزی شما دل چسب می کند. و ساعت ها می توانید در این فضای بی نظیر وقت بگذارنید. یک کاناپه ی خاکستری با یک دیوار نارنجی خوش رنگ هر کس را به بودن در آن ترغیب می کند من عاشق رنگ زرد پاییزم! اصلا پاییز است و درخشش رنگ زرد خیابان. با یک ترکیب رنگ فوق العاده از زرد و آبی تیره و هماهنگ کردن بی نظیر کوسن و پتوی رو مبلی خود به سادگی جادوی این رنگ پاییزی رو به دکوراسیون داخلی منزل خود ببخشید . پتوهای رو مبلی را می توانید به سادگی با کوسن های خود هماهنگ کنید، از نظر بافت ، چه رنگ، و چه یک طرح خارق العاده امتحان کنید لذت خواهید برد. ترکیب رنگ فوق العاده از زرد و آبی تیره و هماهنگ کردن کوسن و پتوی رو مبلی پاییز را به خانه بیاورید فصل، فصل عاشقانه ها است… یک کنج بی نظیر کنار پنجره ی باران خورده… یک موسیقی بی کلام… و غرق شدن در منظره بی نظیر پشت پنجره… همان چیزی است که این روز ها به آن نیاز دارید… آلبوم قدیمیتان را دست بگیرد و پتوی نرم موهر خود را دورتان بپیچید و از اوقات خوشتان لذت ببرید. و در نظر داشته باشید که در آن لحظه قطعا خوشبخت ترین آدم روی کره ی زمین خواهید بود. آلبوم قدیمیتان را دست بگیرد و پتوی نرم خود را دورتان بپیچید و از اوقات خوشتان لذت ببرید از هنر خانم های با سلیقه ایرانی ایده بگیرید! یک کلاف کاموایی بی نظیر و یکم حوصله و وقت مادر بزرگ ها و یک دو جین کمتر سلیقه! نتیجه اش می شود یک پتوی رو مبلی بی نظیر برای عصر های زیبای پاییزی شما. همین الان هم دست به کار شوید تا قبل از اولین برف زمستان حتما می توانید پتوی بی نظیرتان را خودتان بسازید. پاییز هم نباشد، باران بی نظیر هم نبارد، هوا هم سرد نباشد، باز هم این پتو مبلی های دوست داشتنی را می توانید برای مبلتان آماده کنید ، و یک ترکیب بی نظیر در فضای دکوراسیون منزل خود ایجاد کنید، اغلب ما از یکنواخت شدن دکوراسیون منزل خود خسته شده ایم، همان طور که می بینید با یک پتوی رو مبلی طرح دار، به سادگی می توانید پارچه ی رو مبلی خودتان را تغییر دهید، و فضای یکنواخت و بی روح دکوراسیون منزل خودتان را متفاوت کنید. یک کاناپه ی سفید ساده همان جایی است که پتوهای رو مبلی رنگی انتظارش را می کشند، شب های بلند و سرد پاییز جان می دهند برای فیلم دیدن! یک دکوراسیون قرینه برای مبل جلوی تلویزیون خود ایجاد کنید که بر سر این پتو رو مبلی های دوست داشتنی جنگ راه نیافتد! و یک فیلم خوب را به تماشا بنشینید. چهل تیکه های رنگ به رنگ …. از هر فصل ده رنگ را با خود دارد، شاید هم بیشتر! خانه تان را چهار فصل می کند، بگذارید گوشه ی همان جای همیشگی که فنجان چای خوش عطرتان را دست می گیرید و گوشتان را می دهید به شنیدن روز مرگی های زندگی، و در خیالتان فصل ها را ورق می زنید، و می بینید رنگ ها به خانه تان جان داده اند. امتحان کنید بی نظیر است! همیشه داشتن رنگ هایی از یک طیف نیست که می تواند جلوه ی خاصی را به فضای شما ببخشد، گاهی فقط کافی است رنگ های خاص و دوست داشتنی را به خوبی بشناسیم و فضای خود را دگرگون کنید، یک پتوی قلاب بافی شده ی قرمز بی نظیر همان عنصر دگرگون کننده ی فضای شما خواهد بود. دست به کار شوید و یکی برای خود بسازید. منبع : chidaneh.com بیشتر بخوانید